1. Τμήματα
  2. Νευρολογικό

Νευρολογικό

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η Νευρολογία είναι η ειδικότητα της Ιατρικής που ασχολείται με τη διάγνωση και αντιμετώπιση των παθήσεων του Νευρικού Συστήματος.

Το Νευρολογικό τμήμα διαθέτει εξειδικευμένους και έμπειρους ιατρούς για την αντιμετώπιση όλου του εύρους των νευρολογικών παθήσεων

Οι κυριότερες νευρολογικές παθήσεις που εξετάζει ο Νευρολόγος είναι, τα αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια, η πολλαπλή σκλήρυνση ή σκλήρυνση κατά πλάκας, η επιληψία, η κεφαλαλγία, η νόσος του Πάρκινσον και οι λοιπές κινητικές διαταραχές, η άνοια και τα λοιπά εκφυλιστικά νοσήματα, όπως η νόσος Αlzheimer, οι λοιμώξεις του κεντρικού νευρικού συστήματος, όπως π.χ. μηνιγγίτιδα, ερπητική εγκεφαλίτιδα και άλλες, η ζάλη και ο ίλιγγος, η μυασθένεια, οι παθήσεις του νωτιαίου μυελού και των περιφερικών νεύρων, οι παθήσεις των μυών και άλλα.

ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ

Στο Νευρολογικό τμήμα διενεργούνται όλες οι απαιτούμενες εξετάσεις και θεραπείες/επεμβάσεις για την αποτελεσματική διάγνωση και αντιμετώπιση του συνόλου των νευρολογικών παθήσεων.

Ειδικότερα:

Αγγειακά Εγκεφαλικά επεισόδια: Γίνεται απεικονιστικός έλεγχος (CT και MRI) triplex καρωτίδων , ECHO καρδιάς, holter ρυθμού. Μπορεί να γίνει θρομβόλυση με την υποστήριξη εξειδικευμένου νευρολόγου και τη συνεχής νοσηλευτική παρακολούθηση (μονάδα αγγειακών εγκεφαλικών. Επίσης αντιμετωπίζεται η διενέργεια διακρανιακού υπερηχογραφικού ελέγχου εγκεφαλικών αγγείων.

Άνοιες: Γίνεται διαγνωστική και ακολουθεί θεραπευτική προσέγγιση της ατονοίας.

Δυστονίες – Τικς: Υπάρχει η δυνατότητα αντιμετώπισης με αλλαντική τοξίνη (χορήγηση κάτω από ηλεκτρομυογραφική καθοδήγηση).

Επιληψία: Γίνεται διαγνωστική και ακολουθεί θεραπευτική προσέγγιση και αντιμετώπιση της επιληψίας.

Ίλιγγος: Γίνεται αντιμετώπιση και αποκατάσταση από ειδικά εκπαιδευμένο νευροωτολόγο.

Κεφαλαλγίες: Γίνεται διάγνωση, παρακολούθηση και αντιμετώπιση ημικρανίας και κεφαλαλγίας τάσεως.

Νόσος κινητικού νευρώνα: Υποστηρίζεται η δυνατότητα διάγνωσης με ηλεκτρομυογράφημα.

Νόσος Parkinson: Γίνεται κλινικός έλεγχος. Μπορεί επίσης να χορηγηθεί ενέσιμη μορφή απομορφίνης σε εσωτερικούς ασθενείς σε περίπτωση μη ανταπόκρισης στην από του στόματος χορηγούμενη φαρμακευτική αγωγή.

Οξεία Διάσπαρτος εγκεφαλομυελίτις: Γίνεται διάγνωση με μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου και παρακέντηση. Η θεραπευτική αντιμετώπιση γίνεται με ανοσοσφαιρίνες και πλασμαφαίρεση.

Παθήσεις μυών: Αντιμετωπίζονται τόσο οι εκφυλιστικές και όσο και οι φλεγμονώδεις (π.χ. η πολυμυοσίτις ). Γίνεται διάγνωση με τη βοήθεια του ηλεκτρομυογράφου.

Παθήσεις περιφεριακών νεύρων: Υποστηρίζεται η δυνατότητα διάγνωσης με την μελέτη ταχυτήτων αγωγής των περιφεριακών νεύρων. Υποστηρίζεται η δυνατότητα θεραπείας με κορτιζόνη, ανοσοσφαιρίνες ή νευροχειρουργικές επεμβάσεις.

Πολλαπλή Σκλήρυνση ή Σκλήρυνση κατά πλάκας: Γίνεται διαγνωστικός έλεγχος με μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου και νωτιαίου μυελού καθώς και οσφυονωτιαία παρακέντηση και εξέταση του εγκεφαλονωτιαίου υγρού. Υπάρχει η δυνατότητα θεραπευτικής αντιμετώπισης με ενδοφλέβιες εγχύσεις κορτιζόνης στις υποτροπές και προφυλακτικής θεραπείας με ιντερφερόνες, έγχυση μποξανδρόνης και ενδοφλέβια έγχυση μονοκλωνικού αντισώματος .

Τρόμος: Αν και δύσκολος στην αντιμετώπιση του μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να βοηθηθεί από την αλλαντική τοξίνη.

Επίσης, αντιμετωπίζονται με τις πλέον σύγχρονες προσεγγίσεις οι εγκεφαλικές παθήσεις του κεντρικού νευρικού συστήματος, η οπτική νευρομυελίτις, οι παθήσεις νευρομυϊκής σύναψης και άλλες παθήσεις.

ΠΑΘΗΣΕΙΣ

Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο

Ένα Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο (ΑΕΕ) προκαλείται από την αιφνίδια αναστολής της ροής αίματος στον εγκέφαλο ή αιμορραγία μέσα ή γύρω από τον εγκέφαλο.

Αποτέλεσμα είναι είτε να σταματήσει η λειτουργία των εγκεφαλικών κυττάρων είτε να πεθάνουν.

Όταν τα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου πεθαίνουν, η λειτουργία τμημάτων του σώματος τα οποία ρυθμίζουν διαταράσσεται ή σταματά.

Ανάλογα με το ποια περιοχή του εγκεφάλου προσβάλλεται είναι δυνατόν οι ασθενείς να χάσουν την ομιλία, την αισθητικότητα, τη μυϊκή ισχύ, όραση ή μνήμη.

Μερικοί ασθενείς αποκαθίστανται και ιώνται πλήρως, άλλοι μένουν ανάπηροι και ορισμένοι καταλήγουν.

Αίτια

Υπάρχουν δύο τύποι Αγγειακών Εγκεφαλικών Επεισοδίων: το Αγγειακό Αιμορραγικό Επεισόδιο και το Αγγειακό Ισχαιμικό Επεισόδιο.

Με το Αγγειακό Αιμορραγικό Επεισόδιο υπάρχει αίμα εντός ή γύρω από τον εγκέφαλο.

Με το Ισχαιμικό Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο έχει ανασταλεί η ροή του αίματος σε τμήμα του εγκεφάλου μέσω των αγγείων. Χωρίς ροή αίματος το τμήμα αυτό του εγκεφάλου βλάπτεται.

Διάγνωση Αγγειακού Εγκεφαλικού Επεισοδίου

Η αξιολόγηση του Νευρολόγου ή ενός άλλου ιατρού θα βοηθήσει τόσο τη διάγνωση του Αγγειακού Εγκεφαλικού Επεισοδίου και θα δώσει πληροφόρηση για την κατανόηση της αιτίας.

Η αξιολόγηση περιλαμβάνει:

  • Φυσική Εξέταση,
  • Νευρολογική Εξέταση,
  • Αιματολογικές Εξετάσεις,
  • Εξετάσεις απεικόνισης του εγκεφάλου,
  • Απεικόνιση αγγείων εγκεφάλου,
  • Δοκιμασίες καρδιακής λειτουργίας,
  • Ηλεκτροκαρδιογράφημα (ΗΚΓ),
  • Υπερηχοκαρδιογράφημα,
  • Καταγραφή καρδιακού ρυθμού.

Συμπτώματα Αγγειακού Εγκεφαλικού Επεισοδίου

Το Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο εξελίσσεται γρήγορα και τα συμπτώματά του μπορεί να ποικίλουν. Αρχίζουν άλλοτε αργά και άλλοτε πολύ γρήγορα. Είναι πιθανό ακόμα και να ξυπνήσει κάποιος με τα συμπτώματα.

Πρέπει να ενεργήσετε γρήγορα εάν τα ακόλουθα συμπτώματα εμφανιστούν ξαφνικά:

  • Αιμωδία ή αδυναμία στο πρόσωπο, χέρι, πόδι κυρίως στη μία πλευρά του σώματος,
  • Σύγχυση ή διαταραχή ομιλίας ή αντίληψης,
  • Διαταραχή όρασης στον έναν ή και στους δύο οφθαλμούς,
  • Διαταραχή βάδισης, ίλιγγος, αστάθεια ή δυσδιαδοχοκίνηση,
  • Σοβαρή κεφαλαλγία.

Από τα Αγγειακά Εγκεφαλικά Επεισόδια το 80% είναι ισχαιμικά. Τα ισχαιμικά ΑΕΕ προκαλούνται από στένωση των μεγάλων αγγείων προς τον εγκέφαλο ή των μικρών αρτηριών εντός του εγκεφάλου.

Ισχαιμικό Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο μπορεί να προκύψει και από θρόμβο που εμποδίζει τη ροή του αίματος στον εγκέφαλο. Υπάρχουν πολλαπλά αίτια πιθανών ισχαιμικών ΑΕΕ. Όταν το αίμα δε φθάνει στον εγκέφαλο, τα κύτταρα του αρχίζουν να πεθαίνουν μέσα σε λίγα λεπτά. Η άμεση θεραπεία είναι απαραίτητη για να προλάβει τη διασπορά της βλάβης σε μεγαλύτερη περιοχή του εγκεφάλου, όπου η ροή του αίματος θα μειωθεί αλλά δε θα σταματήσει.

Τα αιμορραγικά Αγγειακά Εγκεφαλικά Επεισόδια προκαλούν αιμορραγία γύρω ή εντός του εγκεφάλου. Αν και υπάρχουν πολλά πιθανά αίτια αιμορραγίας τα συνηθέστερα είναι:

  • Ύπαρξη ανευρισμάτων στα αγγεία του εγκεφάλου που σπάνει και προκαλούν αιμορραγία στον εγκέφαλο,
  • Ρήξη μικρών αγγείων εντός του εγκεφάλου.

Θεραπεία Αγγειακού Εγκεφαλικού Επεισοδίου

Έχει μεγάλη σημασία η άμεση ιατρική φροντίδα.

Για ασθενείς με ισχαιμικό Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο που πληρούν ορισμένα κριτήρια, ένα φάρμακο που διαλύει το θρόμβο, ο ενεργοποιητής ιστικού πλασμινογόνου (tPA) δύναται να βελτιώσει την εξέλιξη όταν δίδεται εντός 4 ½ ωρών από την εμφάνιση των συμπτωμάτων. Όσο νωρίτερα δοθεί η θεραπεία τόσο μεγαλύτερη πιθανότητα υπάρχει να βοηθήσει.

Σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχουν και άλλοι τρόποι απομάκρυνσης των θρόμβων του αίματος από τα αγγεία του εγκεφάλου. ʼλλοι τρόποι θεραπείας είναι η μείωση αμέσως των κινδύνων επιπλοκών βελτιστοποιώντας την ανάρρωση και προλαμβάνοντας μελλοντικά Αγγειακά Εγκεφαλικά Επεισόδια. Περιλαμβάνουν φάρμακα τα οποία ρευστοποιούν το αίμα, φάρμακα που μειώνουν την αρτηριακή πίεση, τη χοληστερίνη. Σε ορισμένες περιπτώσεις επεμβατικά βοηθήματα (stents) τα οποία ανοίγουν το εσωτερικό των στενομένων αιμοφόρων αγγείων στον αυχένα.

Για το αιμορραγικό Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο η θεραπεία είναι:

  • Φάρμακα που μειώνουν την αρτηριακή πίεση,
  • Χειρουργική αντιμετώπιση για παροχέτευση του αίματος από εγκέφαλο ή μείωση της ενδοεγκεφαλικής πίεσης,
  • Χειρουργείο αποκατάστασης των διατριθέντων αιμοφόρων αγγείων,
  • Εισαγωγή ενός βοηθήματος (coil) να εμποδίσει την αιμορραγία των αγγείων,
  • Αποιδηματικά φάρμακα του εγκεφάλου,
  • Εισαγωγή σωλήνα παροχέτευσης για να μειώσει την ενδοεγκεφαλική πίεση.

Αποκατάσταση Αγγειακού Εγκεφαλικού Επεισοδίου

Αν και μερικοί ασθενείς αποκαθίστανται μετά τα Αγγειακά Εγκεφαλικά Επεισόδια άλλοι συνεχίζουν να έχουν προβλήματα ανάλογα με τη θέση και το μέγεθος του ΑΕΕ και δυνατόν να περιλαμβάνονται:

  • Προβλήματα μνήμης, συγκέντρωση προσοχής,
  • Δυσκολία ομιλίας ή αντίληψής του προφορικού λόγου,
  • Δυσκαταποσία,
  • Συγκινησιακά προβλήματα όπως κατάθλιψη,
  • Συχνά απώλεια όρασης από τη μία πλευρά,
  • Απώλεια της ισχύος ή της αίσθησης της μίας πλευράς του σώματος,
  • Απώλεια ισορροπίας ή ικανότητας βάδισης.

Η αποκατάσταση βοηθά να αποκτήσει κανείς τη χαμένη του λειτουργία έπειτα από βλάβη λόγω του Αγγειακού Εγκεφαλικού Επεισοδίου.

Κατά την αποκατάσταση οι περισσότεροι θα βελτιωθούν, μερικοί όχι τελείως.

Ο εγκέφαλος μπορεί να μάθει νέους τρόπους λειτουργίας χρησιμοποιώντας τα ανέπαφα κύτταρα του εγκεφάλου.

Προλαμβάνοντας ένα δεύτερο Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο

Άνθρωποι που έχουν εμφανίσει ένα ΑΕΕ έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για ένα άλλο ΑΕΕ από αυτούς που δεν είχαν ποτέ επεισόδιο.

Κουβέντιασε με το νευρολόγο σου για τους τρόπους που μπορείς να προλάβεις ένα δεύτερο Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο. Αυτοί περιλαμβάνουν φάρμακα και αλλαγές στον τρόπο διαβίωσης, όπως:

  • Διατροφή πτωχή σε αλάτι, λίπος, χοληστερόλη,
  • Ρύθμιση υψηλής αρτηριακής πίεσης,
  • Διακοπή καπνίσματος,
  • Ρύθμιση φαρμάκων για τη χοληστερόλη,
  • Φάρμακα αντιαιμοπεταλιακά.

Για την οικογένεια και τους φίλους

Η αποκατάσταση μετά το Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο είναι συχνά πρόκληση τόσο για τους ασθενείς όσο και για τους φροντιστές τους.

Η ανάρρωση υποστηρίζεται από μία ομάδα πολλαπλών ειδικοτήτων που περιλαμβάνει νοσηλευτή ιατρό (νευρολόγο, παθολόγο, καρδιολόγο, ψυχίατρο, φυσίατρο), φυσικοθεραπευτή, εργοθεραπευτή, λογοθεραπευτή.

Άνοια Νόσος Alzheimer

Η άνοια είναι νευρολογική διαταραχή του εγκεφάλου. Το αρχικό και κύριο σύμπτωμα της άνοιας είναι η σταθερά αυξανόμενη απώλεια μνήμης. Επίσης, συχνά εμφανίζονται προβλήματα στην ομιλία, στην αισθηματική κατάσταση και στο να χάνεται το άτομο.

Αυτές οι διαταραχές μπορεί να χειροτερεύουν σε 5 - 20 χρόνια. Οι θεραπείες της άνοιας μπορεί να βοηθήσουν να διατηρήσουν τις ικανότητες σκέψης, μνήμης, ομιλίας. Οι θεραπείες δεν αναστέλλουν τη νόσο και δεν προκαλούν παροδική αλλαγή. Παρόλα αυτά υπάρχουν πολλοί τρόποι για να διατηρηθεί η ποιότητα ζωής.

Διαφορά μεταξύ Άνοιας και Νόσου Alzheimer

Η Άνοια είναι ένας όρος που αναφέρεται στο άτομο που έχει σημαντική δυσκολία στην καθημερινή δραστηριότητα λόγω προβλημάτων με τη σκέψη και τη μνήμη.

Η Νόσος Alzheimer (ΝΑ)είναι ο πιο συνηθισμένος τύπος άνοιας. Όταν είναι πολύ ελαφρά τα συμπτώματα ονομάζεται Ελαφρά Γνωσιακή Διαταραχή λόγω Νόσου Alzheimer. Όταν τα συμπτώματα επηρεάζουν την καθημερινή λειτουργικότητα, αυτή η φάση της νόσου λέγεται Άνοια λόγω Νόσου Alzheimer.

Άλλοι τύποι άνοιας περιλαμβάνουν τη Μετωποκροταφική Άνοια, την Αγγειακή Άνοια, την Άνοια με Σωμάτια Lewy.

Συμπτώματα της Άνοιας στη Νόσο Alzheimer

Τα πρώτα συμπτώματα της Νόσου Alzheimer είναι συχνά απώλεια της πρόσφατης μνήμης και διαταραχής στην εκμάθηση νέας πληροφορίας. Για παράδειγμα, το άτομο δυνατόν να επαναλάβει ιστορίες στην ίδια συζήτηση ή να ξεχνά πρόσφατα γεγονότα.

Στα προχωρημένα στάδια της Νόσου Alzheimer ξεχνούν πώς πρέπει να κάνουν τις απλούστερες πράξεις.

Από τα πιο εντυπωσιακά γεγονότα στην άνοια τύπου Alzheimer είναι ότι το άτομο συχνά δεν καταλαβαίνει τα συμπτώματα.

Τα άτομα που πιθανόν έχουν Νόσο Alzheimer θα πρέπει να επισκέπτονται τον οικογενειακό του γιατρό ή το νευρολόγο μαζί με ένα μέλος της οικογένειάς του πάντοτε για τη λήψη ενός ολοκληρωμένου ιστορικού. Ένα ολοκληρωμένο ιστορικό θα οδηγήσει θα οδηγήσει στη σωστή θεραπεία και το σφαιρικό προγραμματισμό για το μέλλον.

Αίτια Νόσου Alzheimer

Η ακριβής αιτία της Νόσου Alzheimer δεν είναι ακόμα γνωστή.

Ορισμένα άτομα δυνατόν να έχουν γονίδια που τους τοποθετούν σε μεγαλύτερο κίνδυνο για Alzheimer. Η κληρονομικότητα είναι το πιθανότερο αίτιο για άτομα όπου η νόσος Alzheimer εμφανίζεται σε ηλικία 40-50 ετών.

Όμως οι περισσότεροι που εμφανίζουν Alzheimer είναι 60 ετών και άνω. Σε αυτούς τα γονίδια είναι δυνατόν να παίζουν ρόλο αλλά υπάρχουν και άλλοι παράγοντες κινδύνου όπως διαβήτης τύπου 2, καρδιοπάθεια, υψηλή αρτηριακή πίεση.

Στην Alzheimer τα κύτταρα του εγκεφάλου εμφανίζουν έναν αργό θάνατο. Αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος είναι ότι τμήματα του εγκεφάλου συρρικνώνονται και σταματούν να λειτουργούν φυσιολογικά.

Ο εγκέφαλος εμφανίζει 3 σημεία αποκαλυπτικά της Νόσου Alzheimer:

  • Πλάκες Αμυλοειδής (συσσώρευση υλικού στα διαστήματα μεταξύ των εγκεφαλικών κυττάρων),
  • Δέματα (δημιουργούνται από μόρια πρωτεϊνών μέσα στα κύτταρα του εγκεφάλου),
  • Απώλεια συνάψεων (συνδέσεις μεταξύ των εγκεφαλικών κυττάρων).

Προειδοποιητικά Σημεία Άνοιας Νόσου Alzheimer

Οι παρακάτω συνθήκες προειδοποιούν για πιθανή διάγνωση Νόσου Alzheimer:

  • Αλλαγές στη μνήμη που διαταράσσουν την καθημερινή επιβίωση, όπως αμνησία σημαντικών ημερομηνιών και γεγονότων,
  • Αμφισβητήσεις στον προγραμματισμό ή επίλυση προβλημάτων όπως παρακολούθηση λογαριασμών,
  • Δυσκολία εκτέλεσης γνώριμων λειτουργιών, όπως η οδήγηση σε γνωστή τοποθεσία,
  • Σύγχυση σε τόπο ή στο χρόνο,
  • Δυσκολίες όρασης, όπως ανάγνωση, καθορισμό χρώματος ή αντίθεσης, υπολογισμό απόστασης,
  • Προβλήματα στην κατανόηση και έκφραση λέξεων στην ομιλία ή τη γραφή που δεν προϋπήρχαν,
  • Τοποθέτηση πραγμάτων σε λάθος μέρος και απώλεια της ικανότητας να ανατρέξει στα βήματα,
  • Φτωχή εκτίμηση όπως να δώσει μεγάλα ποσά χρημάτων σε ξένους ή να μη δώσει προσοχή στην προσωπική προετοιμασία,
  • Απομάκρυνση από την εργασία ή τις κοινωνικές δραστηριότητες,
  • Μεταβολές συναισθήματος ή προσωπικότητας όπως αντίληψη συγχυτική, καχυποψίας, κατάθλιψης ή άγχους.

Διάγνωση Νόσου Alzheimer

Η διάγνωση άνοιας από τη Νόσο Alzheimer απαιτεί μία πλήρη εξέταση από νευρολόγο που περιλαμβάνει:

  • Ερωτήσεις για το Ιατρικό Ιστορικό του ασθενούς,
  • Ερωτήσεις για μεταβολές στη μνήμη, συμπεριφορά ή προσωπικότητα,
  • Δοκιμασίες μνήμης, επίλυσης προβλημάτων προσοχής γλώσσας,
  • Εκτελεστικές δοκιμασίες για αποκλεισμό άλλων πιθανοτήτων,
  • Συζήτηση με τα μέλη της οικογένειας ή τους φροντιστές.

Θεραπεία Νόσου Alzheimer

Δεν υπάρχει ακόμα Ριζική Θεραπεία για τη Νόσο Alzheimer. Είναι σε εξέλιξη έρευνα που υπόσχεται ανάπτυξη νέων θεραπειών που επιβραδύνουν ή σταματούν την εξέλιξη της νόσου και αποκαλύπτουν μία θεραπεία.

Τα φάρμακα δυνατόν να βοηθήσουν τη διατήρηση της σκέψης, της μνήμης και των λειτουργιών ομιλίας.

Ο νευρολόγος και ο οικογενειακός γιατρός θα σας κατευθύνουν στη σωστή για εσάς θεραπεία. Τα φάρμακα δρουν πιο αποτελεσματικά αν αρχίσουν να δίνονται στην αρχή.

Ζώντας με την Άνοια Νόσου Alzheimer

Πλην των φαρμάκων, υπάρχουν και άλλες αλλαγές στην καθημερινότητα που βοηθούν στη διατήρηση ποιότητας ζωής.

Καρδιακή Λειτουργία: Η διατήρηση την Αρτηριακή Πίεση και την Καρδιακή Λειτουργία σε φυσιολογικά επίπεδα καθυστερεί η επιδείνωση της άνοιας. Καθοριστικής σημασίας αποδεικνύονται παράγοντες, όπως:

  • Ρύθμιση Υψηλής Αρτηριακής Πίεσης,
  • Μείωση Υψηλών Επιπέδων Χοληστερίνης,
  • Αποφυγή Καπνίσματος,
  • Καλή ρύθμιση Διαβήτη Τύπου 2.

Φυσική Άσκηση: Οι μελέτες έχουν δείξει ότι η άσκηση βοηθά τόσο το σώμα όσο και τον εγκέφαλο ασθενών με άνοια Νόσο Alzheimer.

Νοητική Άσκηση: Οι μελέτες έχουν δείξει ότι νοητικές ασκήσεις του εγκεφάλου βοηθούν στην αποφυγή των συμπτωμάτων της άνοιας. Οι δραστηριότητες αυτές είναι:

  • Κοινωνικές Δραστηριότητες όπως λέσχη βιβλίου, έξοδος με φίλους ή οικογένεια,
  • Χαρτοπαιξία ή Επιτραπέζια Παιχνίδια,
  • Διάβασμα ή σταυρόλεξο ή παζλ αριθμών,
  • Υποστηρικτικές Ομάδες Ασθενών- Φροντιστών Συγγενών.

Μελλοντικός Προγραμματισμός

Από τα πρώιμα στάδια κιόλας της νόσου είναι σημαντικό να αρχίσει ο προγραμματισμός για το μέλλον. Αυτός περιλαμβάνει:

  • Οικονομικές Ρυθμίσεις,
  • Σχέδια Προχωρημένης Φροντίδας,
  • Νομικά Έγγραφα για τακτοποίηση,
  • Αναζήτηση Δυνατοτήτων Μακροπρόθεσμης Φροντίδας.

Συνεργασία με το Νευρολόγο σας

Για να έχετε την καλύτερη φροντίδα απαιτείται ο νευρολόγος σας να γνωρίζει τα πάντα για τα συμπτώματα σας και το ιατρικό σας ιστορικό.

Παρομοίως απαιτείται να έχετε απαντήσεις στα ερωτήματά σας.

Θα βοηθήσει πολύ αν διατηρείτε ένα σημειωματάριο για την κατάσταση σας και σε κάθε επίσκεψη προσκομίζετε λίγες καλά οργανωμένες ερωτήσεις και απορίες.

Άνοια Νόσος Alzheimer
Επιληψία

Η επιληψία είναι μία χρόνια διαταραχή, το σήμα κατατεθέν της οποίας είναι επαναλαμβανόμενες, απρόκλητες επιληπτικές κρίσεις. Πολλοί άνθρωποι με επιληψία έχουν περισσότερους από έναν τύπο σπασμών και ενδέχεται να εμφανίζουν και άλλα συμπτώματα νευρολογικών προβλημάτων.

Περίπου 50 στους 100.000 ανθρώπους αναπτύσσουν επιληψία κάθε χρόνο στις βιομηχανικές χώρες, ενώ περίπου 50 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως θεωρείται ότι έχουν επηρεαστεί από επιληψία και επιληπτικές κρίσεις.

Σύμφωνα με έρευνες από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και το University College του Λονδίνου, ο πρόωρος θάνατος είναι 11 φορές πιο συχνός μεταξύ των ατόμων με επιληψία σε σύγκριση με τον υπόλοιπο πληθυσμό. Επιπλέον, ο κίνδυνος είναι ακόμη μεγαλύτερος αν ένα άτομο με επιληψία έχει επίσης μία ψυχική ασθένεια.

Οι άνθρωποι με επιληψία τείνουν να έχουν επαναλαμβανόμενες επιληπτικές κρίσεις. Οι επιληπτικές κρίσεις συμβαίνουν λόγω μίας ξαφνικής αύξησης της ηλεκτρικής δραστηριότητας στον εγκέφαλο. Αυτό προκαλεί μία προσωρινή διαταραχή στα συστήματα ανταλλαγής μηνυμάτων μεταξύ των κυττάρων του εγκεφάλου.

Κατά τη διάρκεια μίας επιληπτικής κρίσης ο εγκέφαλος του ασθενούς «αναστέλλεται» ή «συγχύζεται».

Κάθε λειτουργία στο σώμα μας ενεργοποιείται από τα συστήματα ανταλλαγής μηνυμάτων στον εγκέφαλό μας. Αυτό που ένας ασθενής με επιληψία βιώνει κατά τη διάρκεια μίας επιληπτικής κρίσης θα εξαρτηθεί από ποιο μέρος του εγκεφάλου του / της ξεκινά η επιληπτική δραστηριότητα και πόσο πολύ και γρήγορα εξαπλώνεται από εκείνη την περιοχή.

Κατά συνέπεια, υπάρχουν διάφοροι τύποι επιληπτικών κρίσεων και κάθε ο ασθενής θα έχει επιληψία με το δικό του / της μοναδικό τρόπο.

Ταξινόμηση επιληπτικών κρίσεων

Υπάρχουν τρεις τύποι των διαγνώσεων ένας γιατρός μπορεί να κάνει κατά τη θεραπεία ενός ασθενούς με επιληψία:

  • Ιδιοπαθής - αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει προφανής αιτία επιληψίας.
  • Κρυπτογενής - αυτό σημαίνει ότι ο γιατρός πιστεύει ότι υπάρχει πιθανότατα μία αιτία επιληψίας, αλλά δε μπορεί να το εντοπίσει.
  • Συμπτωματική - αυτό σημαίνει ότι ο γιατρός γνωρίζει ποια είναι η αιτία της επιληψίας.

Επίσης, υπάρχουν τρεις περιγραφές των επιληπτικών κρίσεων, ανάλογα με το μέρος του εγκεφάλου από το οποίο ξεκίνησε η επιληπτική δραστηριότητα:

Μερική ή εστιακή επιληπτική κρίση

Απλή: η ηλεκτρική διαταραχή δεν εξαπλώνεται, ο ασθενής δεν παρουσιάζει απώλεια συνείδησης, παρατηρείται σε οποιαδήποτε ηλικία.

Σύνθετη: ο ασθενής εμφανίζει σύνθετες ψευδαισθήσεις, νοητικές διαταραχές, απώλεια συνείδησης, κινητική δυσλειτουργία, παρατηρείται σε οποιαδήποτε ηλικία.

Γενικευμένη επιληπτική κρίση

Μία γενικευμένη επιληπτική κρίση συμβαίνει όταν τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου έχουν επιληπτική δραστηριότητα. Η συνείδηση ??του ασθενούς χάνεται όσο κρίση είναι σε εξέλιξη. Η γενικευμένη επιληπτική κρίση έχει την ακόλουθη κατηγοριοποίηση:

Τονικοκλονική (grand mal): η πιο συχνή και δραματική επιληπτική κρίση που συνοδεύεται από απώλεια συνείδησης, τονικές και κλονικές φάσεις. Μετά τον παροξυσμό ακολουθεί περίοδος σύγχυσης και εξάντλησης.

Αφαίρεση (petit mal): σύντομη, απότομη και αυτοπεριοριζόμενη απώλεια συνείδησης, εμφανίζεται σε ηλικίες 3-5 ετών μέχρι την εφηβεία.

Μυοκλονική: σύντομα επεισόδια σύσπασης των μυών ως αποτέλεσμα νευρολογικής βλάβης. Είναι σπάνια.

Πυρετικοί σπασμοί: σε ηλικίες 3-5 μηνών, μικρά παιδιά εμφανίζουν σπασμούς σε ασθένειες που συνοδεύονται από υψηλό πυρετό, εντελώς καλοήθεις.

Επιληπτική κατάσταση (status epilepticus): οι παροξυσμοί επανέρχονται κατά σύντομα χρονικά διαστήματα.

Δευτεροβάθμια γενικευμένη επιληπτική κρίση

Μία δευτερεύουσα γενικευμένη επιληπτική κρίση συμβαίνει όταν η επιληπτική δραστηριότητα ξεκινά ως μερική κρίση, αλλά στη συνέχεια εξαπλώνεται και στα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου. Καθώς η εξέλιξη αυτή θα συμβεί, ο ασθενής χάνει τις αισθήσεις του.

Συμπτώματα επιληψίας

Τα κύρια συμπτώματα της επιληψίας είναι οι επαναλαμβανόμενες κρίσεις. Ωστόσο, υπάρχουν κάποια συμπτώματα που μπορεί να υποδηλώνουν ένα άτομο έχει επιληψία.

Εάν εμφανιστούν ένα ή περισσότερα από αυτά τα συμπτώματα τότε συνιστάται ιατρική εξέταση, ειδικά εάν επαναλαμβάνονται:

  • Σύγχυση,
  • Ακινησία,
  • Συσπάσεις των άκρων,
  • Απώλεια αισθήσεων.

Θεραπεία επιληψίας

Όταν γίνει η διάγνωση των επιληπτικών κρίσεων ή της επιληψίας, τότε ο γιατρός θα συζητήσει με τον ασθενή ή την οικογένεια του ασθενούς ποιες είναι οι καλύτερες επιλογές θεραπείας.

Η πρώτη επιλογή είναι η φαρμακευτική, αντιεπιληπτική αγωγή. Στόχος του γιατρού είναι να αποτρέψει την εμφάνιση περαιτέρω επιληπτικών κρίσεων και ταυτόχρονα να αποφευχθούν τυχόν παρενέργειες, έτσι ώστε ο επιληπτικός ασθενής να ζήσει μία φυσιολογική, ενεργή και παραγωγική ζωή.

Η φαινυτοΐνη είναι το φάρμακο εκλογής για την έναρξη της θεραπείας, ιδιαίτερα σε ενηλίκους , καθώς είναι αποτελεσματική για την καταστολή της τονικοκλονικής και της μερικής επιληψίας.

Η καρβαμαζεπίνη συγκαταλέγεται επίσης στα φάρμακα πρώτης εκλογής καθώς είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική στην αντιμετώπιση της τονικοκλονικής επιληψίας.

Η φαινοβαρβιτάλη είναι φάρμακο πρώτης εκλογής για την αντιμετώπιση υποτροπιαζουσών επιληπτικών κρίσεων σε παιδιά, συμπεριλαμβανομένων και των πυρετικών σπασμών.

Το βαλπροϊκό οξύ θεωρείται αποτελεσματικό για την αντιμετώπιση της μυοκλονικής επιληψίας.

Η αιθουσοξιμίδη επιλέγεται ως ιδιαίτερα αποτελεσματική στις κρίσεις αφαίρεσης.

Η διαζεπάμη είναι μία ουσία που συνίσταται για την οξεία θεραπευτική αντιμετώπιση της επιληπτικής κατάστασης.

Επίσης, υπάρχουν νέα αντιεπιληπτικά, όπως η γκαμπαπεντίνη και η λαμοτριγίνη, που έχουν εγκριθεί για την αντιμετώπιση διαφόρων μορφών επιληψίας, καθώς και νέες ουσίες, ειδικά για ασθενείς που αντιστέκονται στη θεραπεία, όπως οι τιαγκαμπίνη, τοπιραμάτη και βιγκαμπατρίνη.

Αν τα αντιεπιληπτικά φάρμακα δε λειτουργούν, η επόμενη επιλογή θα μπορούσε να είναι η χειρουργική επέμβαση.

Από επιληψία έπασχαν πολλοί διάσημοι άνθρωποι που άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στην ιστορία, την επιστήμη και την τέχνη, όπως οι:

  • Αγκάθα Κρίστι (Συγγραφέας),
  • Αλέξανδρος ο Μέγας (Μονάρχης),
  • Αλφρέδος Νόμπελ (Επιστήμων),
  • Αλφρέδος ο Μέγας (Άγγλος Μονάρχης),
  • Αννίβας (Στρατιωτικός Ηγέτης),
  • Αριστοτέλης (Φιλόσοφος),
  • Βίνσεντ βαν Γκόνγκ (Ζωγράφος)
  • Γκέοργκ Χαίντελ (Συνθέτης),
  • Έντγκαρ Άλλαν Πόε (Συγγραφέας),
  • Θεόδωρος Ρούσβελτ (Αμερικανός Πρόεδρος)
  • Ιούλιος Καίσαρ (Ρωμαίος Μονάρχης),
  • Ισαάκ Νεύτων (Επιστήμων),
  • Κάρολος Ντίκενς (Συγγραφέας),
  • Κάρολος Κουίντος (Ισπανός Μονάρχης),
  • Λεονάρντο ντα Βίντσι (Καλλιτέχνης),
  • Λιούις Κάρολ (Συγγραφέας),
  • Λόρδος Βύρων (Ποιητής),
  • Λουδοβίκος ΙΓ' (Γάλλος μονάρχης),
  • Μαρτίνος Λούθηρος (Θεολόγος),
  • Μιχαήλ Άγγελος (Καλλιτέχνης),
  • Ναπολέων Βοναπάρτης (Γάλλος Μονάρχης),
  • Νηλ Γιανγκ (Μουσικός),
  • Νικολό Παγκανίνι (Μουσικός),
  • Πέτερ Τσαϊκόφσκι (Συνθέτης),
  • Πυθαγόρας (Μαθηματικός),
  • Ρίτσαρντ Μπάρτον (Ηθοποιός).
Ημικρανία

Η Ημικρανία αποτελεί μία ιδιαίτερη μορφή Κεφαλαλγίας που εμφανίζεται για χρόνια με υποτροπιάζουσες κρίσεις κεφαλαλγίας που διαρκούν από 4 ώρες μέχρι 3 ημέρες με συνοδά συμπτώματα.

Σύμφωνα με την ταξινόμηση της Κεφαλαλγίας της Διεθνούς Εταιρείας Κεφαλαλγίας θα πρέπει να πληρούνται τα ακόλουθα κριτήρια:

  • Να έχουν προηγηθεί πριν την επιβεβαίωση της διάγνωσης τουλάχιστον πέντε επεισόδια Κεφαλαλγίας διάρκειας από 4 ώρες έως 3 ημέρες.
  • Επί πλέον, να υπάρχουν τουλάχιστον δύο από τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:
    • Ετερόπλευρη εντόπιση του πόνου.
    • Σφυγμώδης χαρακτήρας του πόνου (κτυπάει σαν σφυγμός)
    • Μέτρια ή μεγάλη Ένταση του πόνου.
    • Επιδείνωση του πόνου με τη σωματική δραστηριότητα.
  • Η Κεφαλαλγία να συνοδεύεται από ναυτία και έμετο ή και ευαισθησία στο φως, το θόρυβο και φυσικά,
  • Δε θα πρέπει να υπάρχει άλλη παθολογική κατάσταση με οργανικό υπόστρωμα.

Η ημικρανία προκαλεί μεγάλη αναπηρία και αποτελεί πολυδάπανη διαταραχή του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος.

Η ημικρανία αφορά άτομα της παραγωγικής ηλικίας ξεκινώντας από την πρώτη παιδική ηλικία ως την ηλικία των 60 ετών με επικράτηση στις γυναίκες 18% σε σχέση με τους άνδρες 6%, ήτοι αναλογία 3 προς 1.

Η συχνότητα εμφάνισης της ημικρανίας κυμαίνεται σύμφωνα με τις διάφορες μελέτες από 10%-15% το χρόνο. Η δια βίου συχνότητα της ημικρανίας κυμαίνεται από 1 - 2% ως 35% παγκοσμίως, σύμφωνα με τη ανασκόπηση των B. K. Rasmussen και N. Breslan.

Η Κεφαλαλγία γενικά είναι το συχνότερο σύμπτωμα στο γενικό πληθυσμό των ενηλίκων περισσότερο και από το κοινό κρυολόγημα με συχνότητα 78% μεταξύ ενηλίκων γυναικών και 68% μεταξύ των ανδρών).

Συμπτώματα Ημικρανίας

Η Ημικρανία εξελίσσεται σε 4 φάσεις :

Εμφάνιση προειδοποιητικών σημείων όπως χασμουρητό, πείνα, δίψα, αλλαγή της ψυχικής διάθεσης, ανάγκη συχνών κενώσεων.

Αρχίζει να εκδηλώνεται η ονομαζόμενη αύρα, δηλαδή διαταραχές οπτικές, όπως μαύρα στίγματα, εναλλασσόμενη εμφάνιση έντονων φωτεινών σημάτων σαν προβολέα και στη συνέχεια κάλυψη του μισού οπτικού πεδίου από μία μαύρη κουρτίνα (σπινθηροβόλο σκότωμα), διάσπαση του οπτικού πεδίου σε κομματάκια σαν παζλ ή διαχωρισμός του σαν ένα τοίχος φρουρίου (τοιχοψία). Η αύρα εξελίσσεται από λίγα λεπτά πριν την έναρξη της Κεφαλαλγίας και διαρκεί μέχρι την έναρξη του πόνου ή και σε όλη τη διάρκεια του πόνου.

Αρχίζει ο πόνος άλλοτε σιγά σιγά και δυναμώνει και άλλοτε ή πολύ έντονος πόνος ο οποίος θα συνεχιστεί για 4 ώρες έως 3 ημέρες εφόσον πρόκειται για μία οξεία κρίση ημικρανίας και θα συνοδεύεται από τάση για έμετο (ναυτία), εμέτους πολλές φορές, ευαισθησία στο φως ή και στο θόρυβο, αδυναμία σωματικής προσπάθειας (χειρονακτική εργασία , βάδιση, τρέξιμο, ανέβασμα σκάλας ). Ο ασθενής προτιμά να είναι ξαπλωμένος σε ένα ήσυχο σκοτεινό δωμάτιο για όσο χρόνο χρειαστεί για να περάσει ο πόνος.

Τελευταία φάση ημικρανίας, είναι η φάση της ύφεσης, της υποχώρησης του πόνου και των συνοδών συμπτωμάτων. Ο ασθενής επανέρχεται στην αρχική κατάσταση της ηρεμίας σιγά- σιγά.

Η Ημικρανία είναι μία καλοήθης πάθηση με αρχή, μέση και τέλος, από την οποία θα βγει ο πάσχων πολύ εξουθενωμένος.

Τα συμπτώματα της ημικρανίας μπορεί να μην είναι τυπικά στο 25%-35% των περιπτώσεων. Επιπλέον, τα προειδοποιητικά συμπτώματα ημικρανίας υπάρχουν ως το 80% των περιπτώσεων με αποτέλεσμα να βοηθούν τον ασθενή στην πρώιμη αναγνώριση της κρίσης της ημικρανίας .

Μία κρίση ημικρανίας μπορεί να εξελιχθεί με διαφορετικούς τρόπους, όπως:

  • Κλινική ύφεση (υποχώρηση της κρίσης ),
  • Μερική κλινική ύφεση (συνέχιση αραιών άτυπων κρίσεων),
  • Επίμονη(συνεχιζόμενες κρίσεις επί έτη χωρίς αλλαγή),
  • Επιδεινούμενη κλινικά ή λειτουργικά ανατομικά.

Πολλές φορές, η εξέλιξη της ημικρανίας συνδέεται με ορισμένους τύπους φαρμάκων, όπως οπιοειδή αναλγητικά, τριπτάνες, με αποτέλεσμα από επεισοδιακή, η ημικρανία να μεταπίπτει σε χρόνια Ημικρανία ή Κεφαλαλγία από κατάχρηση ουσιών.

Θεραπεία Ημικρανίας

Για τη συμπτωματική θεραπεία της κρίσης ημικρανίας επαρκούν δύο επιλογές αντιμετώπισης. Η μία είναι να βαδίσει κανείς βήμα βήμα ξεκινώντας από τα απλά αναλγητικά (παρακεταμόλη, ασπιρίνη) περνώντας στη συνέχεια στα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη (μεσαυλίου, απτομένη και άλλα) και καταλήγοντας στα ειδικά αναλγητικά για την ημικρανία που είναι οι τριπτάνες .

Η δεύτερη αντιμετώπιση της κρίσης ημικρανίας είναι να κτυπήσει κανείς απευθείας το στόχο που είναι η ημικρανία εφόσον υπάρχει επιβεβαιωμένη η διάγνωση της ημικρανίας .

Στην περίπτωση αυτή δίνονται απευθείας οι τριπτάνες , οι οποίες έχουν άμεσο αποτέλεσμα αν δοθούν από την αρχή της κρίσης και έχουν μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στην ημικρανία από τα απλά αναλγητικά .

Το μυστικό της επιτυχίας μίας θεραπείας είναι να δίνεται το κατάλληλο φάρμακο στην αντίστοιχη πάθηση, την ώρα που πρέπει.

Ο ρόλος του φαρμακοποιού

Ο φαρμακοποιός έχει να παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στην επιτυχία μίας θεραπείας. Είναι αυτός που θα εξηγήσει με απλό τρόπο πως θα πρέπει να λαμβάνεται η θεραπεία και κυρίως πότε πρέπει να λαμβάνεται.

Ο φαρμακοποιός δεν κάνει τη διάγνωση της μορφής της κεφαλαλγίας, ώστε και να προτείνει την αντίστοιχη θεραπεία, είναι όμως αυτός που γνωρίζει πολύ καλά τα φάρμακα με την αποτελεσματικότητα και τις ανεπιθύμητες ενέργειες και θα καθοδηγήσει τον ασθενή για τον τρόπο λήψης τους.

Επιπλέον ο φαρμακοποιός έχει ένα πολύ σημαντικότερο ρόλο: Είναι ο κυματοθραύστης όπου θα σταματήσει και θα ελεγχθεί η τρικυμία που υπάρχει της φυτοθεραπείας και της κατάχρησης φαρμάκων στην κεφαλαλγία.

Ο φαρμακοποιός είναι εκείνος που θα εμποδίσει την αλόγιστη χρήση υπερβολικών ποσοτήτων αναλγητικών που οδηγούν στην μετατροπή της Ημικρανίας σε χρόνια ημικρανία και σε Κεφαλαλγία από κατάχρηση ουσιών.

Επιπλέον ο φαρμακοποιός γνωρίζει τους κινδύνους που υπάρχουν από την επιδεινούμενη Ημικρανία, όπως καρδιαγγειακά επεισόδια, και θα μπορέσει ενεργητικά να εμποδίσει την κατάχρηση των φαρμάκων και τη φυτοθεραπεία χωρίς ορθή και επαρκή διάγνωση του προβλήματος .

Μη φαρμακευτικές παρεμβάσεις

Πλην των φαρμάκων σημαντικότατο ρόλο για την πρόληψη των κρίσεων κεφαλαλγίας και την ανακούφιση των συμπτωμάτων παίζει η καλή ποιότητα ζωής του πάσχοντος.

Η ποιότητα ζωής καθορίζεται από τη σωστή διατροφή, τον επαρκή υγιεινό ύπνο, τη σωματική και πνευματική άσκηση, την ψυχαγωγία.

Θα πρέπει να υπάρχουν πολλά μικρά γεύματα, ώστε να αποφευχθούν διαστήματα νηστείας κατά τη διάρκεια της ημέρας, τα οποία πυροδοτούν κρίσεις ημικρανίας.

Η τροφή πρέπει να είναι πλούσια σε υδατάνθρακες (λαχανικά, φρούτα) και πρωτεΐνες (γαλακτοκομικά, ψάρια, κρεατικά).

Επίσης, ο ύπνος να είναι επαρκής χρονικά διότι η αϋπνία προκαλεί κεφαλαλγία.

Η σωματική άσκηση με τα διάφορα είδη αθλητισμού ή γιόγκα, πιλάτες, κολύμπι, χορός, βοηθά σημαντικά στην πρόληψη των κρίσεων ημικρανίας.

Η πνευματική άσκηση με παιχνίδια, βιβλία χαλαρώνει τον οργανισμό όπως και η ψυχαγωγία.

Άλλοι τρόποι επεμβατικής αντιμετώπισης των κρίσεων κεφαλαλγίας είναι ο βελονισμός, η ρεφλεξολογία, το Biofeedback.

Ημικρανία
Κεφαλαλγία

Ο πονοκέφαλος είναι μία πολύ συχνή και επώδυνη εκδήλωση και παρουσιάζεται σε ανθρώπους όλων των ηλικιών.

Υπάρχουν πολλοί τύποι κεφαλαλγίας όπου δεν υπάρχει κάποια ανατομική βλάβη στον οργανισμό.

Υπάρχουν και άλλες μορφές κεφαλαλγίας, αυτές είναι λιγότερες, όπου ο πόνος εμφανίζεται λόγω κάποιας βλάβης στην ανατομία ή στον τρόπο λειτουργίας του οργανισμού.

Ο ιατρός σας είναι εκείνος που μπορεί να ξεχωρίσει τι τύπο κεφαλαλγίας έχετε.

Η βαρύτητα, ο τύπος των συμπτωμάτων καθώς και η συχνότητα των κρίσεων κεφαλαλγίας θα καθορίσουν το βαθμό που η κεφαλαλγία επηρεάζει την καθημερινή σας δραστηριότητα.

Ορισμένοι τύποι τροφών προκαλούν κρίσεις κεφαλαλγίας σε πολλά άτομα. Αυτό δε σημαίνει ότι οι τροφές αυτές θα προκαλέσουν και σε σας κεφαλαλγία. Θα πρέπει μόνος/μόνη σας να διαπιστώσετε τι σας πειράζει.

Αν αποφύγετε ή ελαττώσετε τη λήψη αυτών των τροφών περιορίζονται οι κρίσεις. Απλή ρύθμιση της ποσότητας των τροφών αυτών αρκεί για να υποχωρήσουν οι κρίσεις κεφαλαλγίας.

Να θυμάστε πάντοτε ότι δραστηριότητες της καθημερινής ζωής όπως ο ύπνος, ο τρόπος λήψης των γευμάτων και οι ορμονικές αλλαγές μπορεί να επιδράσουν στην ευαισθητοποίηση και στην εμφάνιση κρίσεως κεφαλαλγίας μέσα από τη διατροφή.

Αντιμετώπιση Κεφαλαλγίας

Η αντιμετώπιση της κεφαλαλγίας μπορεί να είναι, ανάλογα με το είδος της κεφαλαλγίας, αφ' ενός φαρμακευτική και αφ' ετέρου μη φαρμακευτική όπως ρύθμιση των συνηθειών της καθημερινότητας, γυμναστική, ασκήσεις χαλάρωσης, γιόγκα κ.λπ.

Η φαρμακευτική θεραπεία της κεφαλαλγίας μπορεί να είναι:

  • Οξεία Συμπτωματική Θεραπεία. Δίδεται φαρμακευτική αγωγή με την έναρξη της κρίσης κεφαλαλγίας με σκοπό να υποχωρήσουν τα συμπτώματα ενώ παράλληλα απαιτείται ρύθμιση της καθημερινής δραστηριότητας.
  • Προφυλακτική Θεραπεία. Δίδεται θεραπεία καθημερινά ανεξάρτητα των κρίσεων με σκοπό να προληφθεί η κρίση κεφαλαλγίας.

Απαραίτητη προϋπόθεση για τον καθορισμό της θεραπείας της κεφαλαλγίας είναι η τήρηση ημερολογίου των Κρίσεων Κεφαλαλγίας.

Η επιλογή θεραπείας γίνεται από το γιατρό και βασίζεται στο ημερολόγιο κρίσεων που τηρείται όπου ο γιατρός μπορεί να επιλέξει την πιο κατάλληλη θεραπεία για κάθε περίπτωση.

Πώς συμπληρώνουμε το ημερολόγιο κρίσεων κεφαλαλγίας

Αρχίζετε συμπληρώνοντας κατ' αρχήν το μήνα, το έτος και το όνομά σας στην αρχή του φύλλου για κάθε μήνα:

  • Η πρώτη στήλη έχει την ημερομηνία του μήνα ακριβώς.
  • Η δεύτερη στήλη έχει την ημέρα που εμφανίσθηκε η κρίση (π.χ. Δευτέρα, Σάββατο κλπ)
  • Η τρίτη στήλη την ώρα έναρξης της κρίσης.
  • Στην τέταρτη στήλη σημειώνεται η ύπαρξη με ΝΑΙ σημείων προειδοποιητικών της κρίσης που θα έλθει.
  • Στο φύλλο των παρατηρήσεων που υπάρχει σε κάθε μήνα καταγράφονται τα στοιχεία αυτά με την ημερομηνία της κρίσης (π.χ. 11/02/05 ζάλη, κακοκεφιά, θάμπωμα…)
  • Στην πέμπτη στήλη σημειώνεται με ένα γράμμα η βαρύτητα της κρίσης, Ε = Ελαφρά, Μ = Μέτρια, Σ = Σοβαρή.
  • Στην έκτη στήλη σημειώνεται με ΝΑΙ ή ΟΧΙ η ναυτία.
  • Στην έβδομη στήλη σημειώνεται με ΝΑΙ ή ΟΧΙ ο εμετός.
  • Στην όγδοη στήλη η λήψη τροφής ή ποτού.
  • Στην ένατη στήλη οι δραστηριότητες ή τα γεγονότα που πιθανόν να έχουν οδηγήσει σε κρίση (καιρός, εργασία, άγχος, περίοδος κ.λπ.).
  • Στη δέκατη στήλη το φάρμακο που χρησιμοποιήθηκε, σε ποια δόση και ποια ώρα.
  • Στην ενδέκατη στήλη με ΝΑΙ ή ΟΧΙ η ύπαρξη εμμήνου ρήσεως.
  • Στη δωδέκατη στήλη με ΝΑΙ ή ΟΧΙ η λήψη άλλων φαρμάκων που θα καταγράφονται αναλυτικά στο συνοδευτικό του μήνα φύλλο παρατηρήσεων.
  • Στη δέκατη τρίτη στήλη καταγράφεται, με έναν αριθμό από το 0 έως το 10, ο βαθμός που επηρεάζει η βαρύτητα της κρίσης την καθημερινή σας δραστηριότητα (0=καθόλου, 10 εξαιρετικά πολύ).

Στην τελευταία στήλη σημειώνονται οι ώρες που διήρκεσε η κρίση κεφαλαλγίας, ώσπου να επανέλθετε στην καθημερινή σας δραστηριότητα.

Το πρώτο φύλλο του ημερολογίου είναι για να συμπληρωθεί με το γιατρό και να απαντηθούν τυχόν απορίες που υπάρχουν για τη συμπλήρωση.

Κάθε μήνας συνοδεύεται αφ' ενός από ένα λευκό φύλλο για να σημειώνονται οι παρατηρήσεις σας με τη συγκεκριμένη ημερομηνία, αφ' ετέρου από ένα φύλλο περιληπτικής καταγραφής των κρίσεων του μήνα.

Τέλος υπάρχει ένα φύλλο σημειώσεων για να γράψετε τις ερωτήσεις και απορίες που έχετε για το γιατρό σας.

Αν και τα αναλγητικά όπως η ασπιρίνη, η παρακεταμόλη, τα αντιφλεγμονώδη μπορεί να ανακουφίσουν και να ελαττώσουν τα συμπτώματα σύντομα, η συχνή τους χρήση χωρίς ιατρική παρακολούθηση για μεγάλες περιόδους, οδηγεί σε υποτροπή των κρίσεων κεφαλαλγίας, επιδείνωση και μετάπτωση σε χρόνια καθημερινή κεφαλαλγία.

Στο Ειδικό Ιατρείο Κεφαλαλγίας αντιμετωπίζονται, όχι μόνο περιπτώσεις απλής κρίσης κεφαλαλγίας αλλά και περιπτώσεις τόσο οξείας όσο και χρόνιας επίμονης ανθεκτικής κεφαλαλγίας, που είτε παραπέμπονται από το θεράποντα ιατρό είτε με προσωπική πρωτοβουλία.

Εξειδικευμένο στην κεφαλαλγία προσωπικό εξετάζει, θέτει σε διάγνωση και αντιμετωπίζει φαρμακευτικά ή μη το πρόβλημα και παρακολουθεί συστηματικά τον ασθενή.

Μηνιγγίτιδα

Η μηνιγγίτιδα αποτελεί φλεγμονή των μεμβρανών που καλύπτουν το εγκεφαλικό στέλεχος και το νωτιαίο μυελό και οι οποίες ονομάζονται μήνιγγες.

Η μηνιγγίτιδα προκαλείται από διάφορους παράγοντες, συνήθως βακτήρια και ιούς.

Η ιογενής μηνιγγίτιδα είναι πολύ συχνή αλλά σπάνια θανατηφόρα. Παρουσιάζει ήπια συμπτωματολογία και δεν αντιμετωπίζεται με αντιμικροβιακή αγωγή.

Αντίθετα, η βακτηριακή μηνιγγίτιδα είναι μεν πιο σπάνια, συγκριτικά με την ιογενή, αλλά και πιο επικίνδυνη έως και θανατηφόρα, σε κάποιες μορφές της.

Αίτια μηνιγγίτιδας

Βασικά αίτια της βακτηριακής μηνιγγίτιδας είναι ο μηνιγγιτιδόκοκκος, ο πνευμονιόκοκκος, ο αιμόφιλος τύπου b, ο στρεπτόκοκκος, το μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης και άλλα.

Η μετάδοση της νόσου ποικίλει ανάλογα με το αίτιο.

Ο εντεροϊός είναι η πιο συχνή αιτία της ιογενούς μηνιγγίτιδας και μεταδίδεται μέσω της κοπρανοστοματικής οδού. Ο εντεροϊός μπορεί να μεταδοθεί και μέσω των αναπνευστικών εκκρίσεων (σάλιο, πτύλεα ή ρινικές εκκρίσεις) του μολυσμένου ατόμου.

Άλλοι ιοί, οι οποίοι μπορούν να προκαλέσουν μηνιγγίτιδα όπως ο ιός της παρωτίτιδας και της ανεμοβλογιάς, μεταδίδονται επίσης με άμεση ή έμμεση επαφή με τις εκκρίσεις του πάσχοντα.

Δυνητικά, όλοι έχουν μία μικρή πιθανότητα να προσβληθούν από μηνιγγίτιδα. Ωστόσο, υπάρχουν συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων, οι οποίες θεωρούνται αυξημένου κινδύνου, όπως οι στρατιωτικοί, πρωτοετείς φοιτητές που μένουν σε κοιτώνες, επισκέπτες περιοχών όπου ενδημεί η μηνιγγιτιδοκοκκική νόσος και όσοι έχουν υποβληθεί σε σπληνεκτομή.

Όσον αφορά στην ιογενή μηνιγγίτιδα πιο ευάλωτα είναι τα παιδιά κάτω των 5 ετών.

Συμπτώματα μηνιγγίτιδας

Τα συμπτώματα της μηνιγγίτιδας ποικίλουν ανάλογα το περιστατικό, ενώ δεν εμφανίζονται πάντα στο σύνολό τους. 

Η βακτηριακή μηνιγγίτιδα εμφανίζεται συχνά με αιφνίδιο πυρετό, κεφαλαλγία και δυσκαμψία αυχένα. Παράλληλα, μπορεί να συνοδεύεται από ναυτία, εμέτους, φωτοφοβία, σύγχυση.

Τα συμπτώματα της βακτηριακής μηνιγγίτιδας μπορεί να εμφανιστούν μέσα σε λίγες ώρες ή ακόμα και λίγες ημέρες από την έκθεση (συνήθως μετά από 3-7 ημέρες).

Η ιογενής μηνιγγίτιδα εμφανίζει ηπιότερα συμπτώματα. Στα βρέφη προκαλεί πυρετό, ευερεθιστότητα, ανορεξία, λήθαργο. Οι ενήλικες εμφανίζουν επιπλέον υψηλό πυρετό, έντονη κεφαλαλγία, αυχενική δυσκαμψία, φωτοφοβία.

Τα συμπτώματα στην ιογενή μηνιγγίτιδα συνήθως διαρκούν 7-10 ημέρες.

Θεραπεία μηνιγγίτιδας

Η θεραπεία της μηνιγγίτιδας διαφοροποιείται ανάλογα με το αίτιο.

Η βακτηριακή μηνιγγίτιδα αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά με αντιμικροβιακά φάρμακα. Είναι σημαντικό η θεραπεία της μηνιγγίτιδας να ξεκινήσει άμεσα.

Παρ' όλο που η αντιμικροβιακή θεραπεία μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο θανάτου, μερικές φορές η λοίμωξη είναι δυνατόν να έχει πολύ σοβαρές συνέπειες για τον οργανισμό.

Η πρόγνωση της νόσου ποικίλει, με κάποιους ασθενείς να αναρρώνουν μέσα σε λίγες ημέρες και με κάποιους άλλους να χρειάζονται μεγαλύτερο διάστημα παραμονής στο νοσοκομείο ή ακόμα και στη μονάδα εντατικής θεραπείας.

Η ιογενής μηνιγγίτιδα, δε θεραπεύεται. Οι περισσότεροι ασθενείς αναρρώνουν μετά από 7-10 ημέρες. Η νοσηλεία κρίνεται απαραίτητη ειδικά σε σοβαρές περιπτώσεις μηνιγγίτιδας ή σε ανοσοκατεσταλμένα άτομα.

Επιπλοκές μηνιγγίτιδας

Η συχνότερη επιπλοκή τόσο της ιογενούς όσο και της μικροβιακής μηνιγγίτιδας είναι η κώφωση. Επίσης, στις επιπλοκές περιλαμβάνονται οι εξής:

  • Επιληψία,
  • Μαθησιακές δυσκολίες,
  • Προβλήματα οράσεως,
  • Αλλαγές συμπεριφοράς,
  • Κεφαλαλγία,
  • Κόπωση,
  • Απώλεια μνήμης,
  • Δυσκολίες συγκέντρωσης.

Πρόληψη μηνιγγίτιδας

Ο εμβολιασμός αποτελεί το πιο αποτελεσματικό μέτρο πρόληψης για την μηνιγγίτιδα. Τα εμβόλια που κυκλοφορούν δεν καλύπτουν όλα τα βακτήρια που προκαλούν βακτηριακή μηνιγγίτιδα. Αποτελεσματικά εμβόλια (κατά της μηνιγγίτιδας) κυκλοφορούν για το μηνιγγιτιδόκοκκο (στελέχη A, C, Υ και W135), τον πνευμονιόκοκκο και τον αιμόφιλο τύπου b.

Τα άτομα που διαμένουν στο ίδιο σπίτι ή έρχονται σε επαφή με πάσχοντα από μηνιγγιτιδόκοκκο θα πρέπει να λαμβάνουν αντιμικροβιακή αγωγή ως προφύλαξη.

Όσον αφορά στην ιογενή μηνιγγίτιδα, διαθέσιμα εμβόλια υπάρχουν για την πρόληψη της πολιομυελίτιδας, ιλαράς, παρωτίτιδας, ανεμοβλογιάς, γρίπης, λύσσας, και ορισμένων αρμποϊών.

Ναρκοληψία

Η ναρκοληψία είναι μία χρόνια νευρολογική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από υπερβολική ανεξέλεγκτη υπνηλία, ακόμη και μετά από επαρκή ύπνο.

Σύμφωνα με έρευνες η συχνότητα εμφάνισης της ναρκοληψίας είναι 1 ανά 2.000 άτομα. Ωστόσο, εκτιμάται ότι η πραγματική συχνότητα της νόσου ναρκοληψίας στον πληθυσμό είναι μεγαλύτερη, καθώς συχνά το πρόβλημα δεν αναγνωρίζεται στην πραγματική του διάσταση με συνέπεια την ελλιπή διάγνωσή του.

Το άτομο που πάσχει από ναρκοληψία έχει επαναλαμβανόμενες ακαταμάχητες προσβολές ύπνου σε διάφορες στιγμές της ημέρας, που όταν έρχονται του είναι αδύνατο να αντισταθεί. Ως αποτέλεσμα της ναρκοληψίας μπορεί να αποκοιμηθεί οποτεδήποτε και οπουδήποτε, ακόμη και σε ακατάλληλες ή επικίνδυνες συνθήκες, όπως κατά τη διάρκεια της εργασίας ή κατά την οδήγηση. Οι προσβολές αυτές ύπνου μπορεί να διαρκέσουν από μερικά δευτερόλεπτα έως μερικά λεπτά. Σπανιότερα οι ασθενείς παραμένουν κοιμώμενοι για μία ώρα ή περισσότερο.

Η διάγνωση της ναρκοληψίας, γίνεται οριστικά σε χρονικό διάστημα που κυμαίνεται από 10 έως 15 χρόνια μετά την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων. Στους περισσότερους ασθενείς, τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται στις ηλικίες μεταξύ 10 και 25 ετών. Σε πολλούς άλλους τα πρώτα συμπτώματα της ναρκοληψίας εμφανίζονται στις ηλικίες μεταξύ 35 και 45 ετών. Ωστόσο η ναρκοληψία είναι δυνατόν να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία.

Η αιτία της ναρκοληψίας παραμένει άγνωστη, αν και τα τελευταία χρόνια η κατανόηση της πάθησης έχει βελτιωθεί. Ειδικότερα, έχουν αναγνωρισθεί γονίδια που σχετίζονται έντονα με την πάθηση. Είναι πιθανόν, όμως, να εμπλέκονται πολλοί παράγοντες που αλληλεπιδρούν.

Η ναρκοληψία συνδέεται με κληρονομική οικογενειακή προδιάθεση, καθώς επίσης και με βλάβες του εγκεφάλου λόγω τραυματισμού της κεφαλής ή μίας νευρολογικής πάθησης. Ωστόσο, στις περισσότερες περιπτώσεις, η νόσος της ναρκοληψίας είναι σποραδική, δηλαδή δεν υπάρχει οικογενειακός, κληρονομικός ή άλλος παράγοντας.

Συμπτώματα ναρκοληψίας

Τα κυριότερα συμπτώματα της ναρκοληψίας είναι τα εξής:

  • Υπερβολική υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας: Πρόκειται για το συχνότερο σύμπτωμα της ναρκοληψίας που υπάρχει σχεδόν σε όλους τους ασθενείς. Είναι το πρώτο που εμφανίζεται κλινικά και επηρεάζει σημαντικά τις δραστηριότητες των ασθενών.
  • Καταπληξία: Αφορά στην απότομη απώλεια του μυϊκού τόνου ενώ είμαστε ξύπνιοι με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να κινηθούμε. Τα επεισόδια καταπληξίας διαρκούν λιγότερο από 30 δευτερόλεπτα.
  • Παραισθήσεις: Έντονες παραισθήσεις που εκδηλώνονται κατά την έναρξη του ύπνου ή κατά την αφύπνιση.
  • Ολική παράλυση: Σύντομα επεισόδια ολικής παράλυσης που συμβαίνουν στην αρχή ή στο τέλος του ύπνου.

Θεραπεία ναρκοληψίας

Η ναρκοληψία δε θεραπεύεται. Η θεραπευτική αγωγή είναι προσαρμοσμένη στο άτομο, με βάση τα συμπτώματα και περιλαμβάνει τη χορήγηση μοδαφινίλης και αντικαταθλιπτικών φαρμάκων που βοηθούν στον έλεγχο της καταπληξίας.

Στα τελευταία περιλαμβάνονται τα τρικυκλικά (ιμιπραμίνη, δεσιπραμίνη, κλομιπραμίνη και προτρυπτιλίνη) και οι επιλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης της σεροτονίνης (SSRI, φλουοξετίνη, σερταλίνη).

Ο χρόνος που απαιτείται για να ελεγχθούν όσο το δυνατόν περισσότερο τα συμπτώματα της ναρκοληψίας είναι εξαιρετικά μεταβλητός, και μπορεί να διαρκέσει αρκετούς μήνες ή περισσότερο.

Πολλοί ηλικιωμένοι ασθενείς βρίσκουν ότι μερικά από τα συμπτώματα ναρκοληψίας που βιώνουν κατά τη διάρκεια της ημέρας, γίνονται λιγότερο σοβαρά μετά την ηλικία των 60 ετών.

Νόσος Parkinson

Η Νόσος Parkinson (NP) είναι μία κινητική διαταραχή. Σε άτομα με Νόσο Parkinson μία χημική ουσία στον εγκέφαλο, η ονομαζόμενη ντοπαμίνη, μειώνεται βαθμιαία. Αυτό προκαλεί συμπτώματα, όπως τρόμο, βραδύτητα στην κίνηση, άκαμπτα άκρα, προβλήματα βάδισης και ισορροπίας.

Η Νόσος Parkinson χειροτερεύει αργά. Πολλές θεραπείες μπορεί να μειώσουν τα συμπτώματα και να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής.

Η Νόσος Parkinson είναι συχνή. Κάθε χρόνο περίπου 50.000 άτομα διαγιγνώσκονται με ΝΡ. Παγκοσμίως 4-6 εκατομμύρια άτομα εμφανίζουν τη νόσο.

Αίτια Νόσου Parkinson

Το αίτιο της Νόσου Parkinson είναι άγνωστο. Οι ερευνητές θεωρούν ότι παίζουν ρόλο τόσο τα γονίδια όσο και το περιβάλλον. Οφείλεται σε απώλεια νευρικών κυττάρων σε μία περιοχή βαθιά μέσα στον εγκέφαλο που λέγεται μέλαινα ουσία. Η ντοπαμίνη βοηθά να μεταφέρονται τα σήματα εντός του εγκεφάλου. Χωρίς επάρκεια ντοπαμίνης η κινητικότητα μειώνεται.

Συμπτώματα Νόσου Parkinson

Τα κύρια συμπτώματα της νόσου είναι:

  • Δυσκαμψία ή ακαμψία στα άκρα,
  • Τρόμος, συχνά πιο εμφανής όταν το προσβεβλημένο άκρο είναι σε ηρεμία
  • Μειωμένη ισορροπία και διαδοχοκινησία,
  • Βραδυκινησία ή βραδύτητα στην έναρξη της κίνησης που οδηγεί σε ανέκφραστο πρόσωπο, αλλαγή της ομιλίας, της χροιάς και της έντασης της φωνής,
  • Συρτά βήματα,
  • Μικρά γράμματα κατά τη γραφή,
  • Διαταραχή στις λεπτές κινήσεις των δακτύλων (π.χ. κούμπωμα στο ρούχο).
  • Τα συμπτώματα ποικίλουν από άτομο σε άτομο και συνήθως εμφανίζονται προοδευτικά.

Διάγνωση Νόσου Parkinson

Δεν τίθεται βεβαία διάγνωση με κάποια εργαστηριακή εξέταση ή νευροαπεικόνιση (σπινθηρογράφημα εγκεφάλου). Ο γιατρός σας θα βάλει τη διάγνωση στηριζόμενος στα συμπτώματα και τη νευρολογική εξέταση.

Είναι αναγκαίο να γίνει διάγνωση από ένα γιατρό με εμπειρία στη θεραπεία αυτής της νόσου. Οι νευρολόγοι μπορούν να βάλουν τη διάγνωση της νόσου.

Θεραπεία Νόσου Parkinson

Μεγάλη έρευα τελευταία εστιάζεται στην ανεύρεση θεραπειών για επιβράδυνση ή διακοπή της Νόσου Parkinson. Οι υπάρχουσες θεραπείες σήμερα δε μπορούν να το πετύχουν αλλά βοηθούν να αυξηθεί η καθημερινή λειτουργικότητα και να βελτιωθούν ορισμένα συμπτώματα της νόσου.

Δεν υπάρχει μία πρότυπη θεραπεία ή άριστη θεραπεία για Νόσο Parkinson. Η συνεργασία με το νευρολόγο θα οδηγήσει στη διαπίστωση της καλύτερης θεραπείας που ταιριάζει στις ανάγκες του ασθενούς.

Φάρμακα Νόσου Parkinson

Ο νευρολόγος θα γράψει φάρμακα που θα ρυθμίσουν τα συμπτώματα, αλλά απαιτείται χρόνος και υπομονή για καθορισμό του κατάλληλου φαρμάκου και της δόσης που ταιριάζει στον άρρωστο.

Τα πιο ελαφρά φάρμακα της Νόσου Parkinson είναι οι σελεγιλίνη, ρασαγιλίνη, αμανταδίνη. Τα πιο δραστικά είναι η λεβοντόπα και οι ντοπαμινεργικοί αγωνιστές, όπως η πραμιπεξόλη και η προπινιρόλη.

Μερικά φάρμακα συνδυάζονται με λεβοντόπα, όπως η βασαγιλίνη, η σελεγιλίνη, η εντακαπόνη.

Οι ανεπιθύμητες ενέργειες που πιθανόν να παρουσιασθούν είναι ναυτία, έμετος και ελαφρά κεφαλαλγία.

Επίσης μπορεί να εμφανίσει ο άρρωστος ανήσυχα πόδια, αϋπνία, εφιάλτες και ψευδαισθήσεις.

Ορισμένα φάρμακα προκαλούν αλλαγές συμπεριφοράς όπως εμμονές, χαρτοπαιξία, ψώνια.

Η αλλαγή της δόσης ή η διακοπή ορισμένων φαρμάκων συνήθως βοηθούν αυτές τις παρενέργειες.

Επειδή η Νόσος Parkinson μεταβάλλεται μέσα στο χρόνο απαιτείται συχνή κοινωνική αξιολόγηση της ώστε τα φάρμακα να επιδράσουν στα συμπτώματα.

Ερεθισμός εν τω βάθει

Η κατεξοχήν μη φαρμακευτική αγωγή για τη ΝΡ είναι ο εν τω βάθει ερεθισμός.

Εμφυτεύονται χειρουργικά στον εγκέφαλο ηλεκτρόδια, τα οποία συνδέονται με μία μικρή μονάδα ρύθμισης εμφυτευμένη κάτω από το δέρμα στο άνω τμήμα του θώρακα. Αυτή η θεραπεία αποτελεί την ενδεδειγμένη θεραπεία για 10-20% του πληθυσμού με Νόσο Parkinson.

Η νόσος διαταράσσει και άλλες λειτουργίες και προκαλεί κατάθλιψη, άγχος, απάθεια, διαταραχές μνήμης, ύπνου, ομιλίας, συχνοουρία ή δυσκοιλιότητα.

Ζώντας με τη Νόσο Parkinson

Πλην των φαρμάκων απαιτούνται ισορροπημένη διατροφή για υγεία και δύναμη. Η άσκηση βελτιώνει τα συμπτώματα της Νόσου Parkinson. Διατηρεί το μυϊκό τόνο και τη μυϊκή ισχύ και βελτιώνει την κινητικότητα. Η κολύμβηση και η βάδιση βοηθούν ιδιαίτερα.

Ο γιατρός μπορεί να καθορίσει ένα πρόγραμμα άσκησης. Διατροφή υγιεινή, σε συνεχή ενεργό κατάσταση και η άσκηση βελτιώνουν και διατηρούν την καλή ποιότητα ζωής.

Υποστηρικτική θεραπεία χρειάζονται οι φροντιστές και κυρίως ομαδική ψυχοθεραπεία.

Πολλαπλή Σκλήρυνση ή Σκλήρυνση κατά Πλάκας

Η Πολλαπλή Σκλήρυνση (ΠΣ) είναι μία Χρόνια, Πολύπλοκη, Απρόβλεπτη Νόσος του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (ΚΝΣ) με διαφορετική κλινική πορεία που δυνατόν να οδηγήσει συχνά σε αναπηρία.

Η νόσος αυτή ιστοπαθολογικά χαρακτηρίζεται από τη σφραγίδα της φλεγμονής, της απομυελίνωσης, της γλοίωσης, της αξονικής εκφύλισης και τέλος της δυσλειτουργίας λόγω πλήρους αποδιοργάνωσης του ανοσοποιητικού συστήματος.

Ακόμη και σήμερα δεν είναι πλήρως γνωστοί όλοι οι μηχανισμοί, οι παθοφυσιολογικοί και αιτιοπαθογενετικoί της Πολλαπλής Σκλήρυνσης . Είναι, όμως, αποδεκτό ότι στην υποτροπιάζουσα φάση επικρατεί το φλεγμονώδες απομυελινωτικό στοιχείο, το οποίο χαρακτηρίζεται κλινικά από υποτροπιάζοντα επεισόδια εξάρσεων και υφέσεων, ενώ το νευροεκφυλιστικό στοιχείο που οδηγεί σε πλέον εκτεταμένη βλάβη του εγκεφάλου, συμβαίνει παράλληλα με τη φλεγμονώδη διεργασία στην προϊούσα μορφή της νόσου .

Η Πολλαπλή Σκλήρυνση αφορά περισσότερα από 2,1 εκατομμύρια ανθρώπων παγκοσμίως, πάνω από 400.000 στις ΗΠΑ και πάνω από 10.000 στην Ελλάδα, με μία μέση συχνότητα 200 άτομα να προσβάλλονται το χρόνο.

Η Πολλαπλή Σκλήρυνση αφορά άτομα οποιασδήποτε ηλικίας από την πρώτη παιδική ηλικία μέχρι και την ηλικία των 65 ετών. Ωστόσο, η πρώτη εμφάνιση της νόσου γίνεται κυρίως στις ηλικίες μεταξύ 17-40 ετών.

Συνήθως η Πολλαπλή Σκλήρυνση αρχίζει από την εφηβική ηλικία με μία έξαρση στο χρονικό διάστημα 20-40 ετών και επικρατεί στις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες σε αναλογία 3 προς 1.

Η Πολλαπλή Σκλήρυνση είναι πιο συχνή στην Καυκασία φυλή, στη Βόρεια Ευρώπη σε γεωγραφικό πλάτος βορειότερα και απομακρυσμένα από τον Ισημερινό.

Αν και η αιτιολογία της νόσου δεν είναι ακόμη πλήρως γνωστή, θεωρείται ότι οφείλεται σε ένα σύμπλεγμα περιβαλλοντικών, λοιμωδών και ανοσολογικών εναυσμάτων σε άτομα γενετικά ευάλωτα.

Μειωμένη έκθεση στον ήλιο (ή έλλειψη βιταμίνης D), κάπνισμα, λοίμωξη από τον ιό Epstein - Barr (EBV), αποτελούν παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη της Πολλαπλής Σκλήρυνσης, οι οποίοι κατά καιρούς φέρονται ως παράγοντες κακής πρόγνωσης.

Επιπλέον, έχει βρεθεί ότι το 40% των ασθενών με Πολλαπλή Σκλήρυνση έχουν τύπο ιστοσυμβατότητας HLA - DR2, γεγονός που δηλώνει γενετική προδιάθεση, σχετιζόμενη με αυτό το γονίδιο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όλα τα άτομα με HLA - DR2 θα αναπτύξουν ΠΣ .

Κλινικά η Πολλαπλή Σκλήρυνση χαρακτηρίζεται από διαφορετικές μορφές, με πολλές ιδιομορφίες. Οι υπoτύποι της νόσου είναι τέσσερις:

  • Υποτροπιάζουσα μορφή (RRMS).
  • Δευτεροπαθώς προϊούσα μορφή (SPMS).
  • Πρωτοπαθώς προϊούσα μορφή (PPMS).
  • Προϊούσα υποτροπιάζουσα μορφή (PRMS).

Κάθε μορφή Πολλαπλής Σκλήρυνσης ποικίλλει σε βαρύτητα, ένταση και διάρκεια, ενώ χαρακτηρίζεται από διαφορετικό ιστοπαθολογικό υπόστρωμα.

Στις ιδιομορφίες της νόσου, που σχετίζεται με το γεγονός ότι αφορά νεαρές ηλικίες (20-40 ετών), ανήκει και το υψηλό οικονομικό κόστος σε σχέση με άλλες χρόνιες παθήσεις, δημιουργώντας έντονο αντίκτυπο στην υγεία, ποιότητα ζωής, παραγωγικότητα και εργασία διαχρονικά.

Η πρώιμη φαρμακευτική παρέμβαση στη νόσο καθυστερεί την ανάπτυξη αναπηρίας και επομένως μειώνει τις προβλεπόμενες δαπάνες και βελτιώνει την κλινική εξέλιξη των ασθενών με Πολλαπλή Σκλήρυνση.

Επιπλέον η ατροφία και η αξονική εκφύλιση, οι οποίες μπορεί να εμφανίζονται από αρχικά στάδια της νόσου διαπιστώνονται με τη μαγνητική τομογραφία (MRI).

Γι’ αυτό απαιτούνται στην αρχή της νόσου συχνότερες μαγνητικές τομογραφίες που μπορεί να αυξάνουν το κόστος της νόσου, αλλά παράλληλα η πρώιμη διάγνωση και παρέμβαση βελτιστοποιεί την κλινική κατάσταση του ασθενούς και τις δαπάνες στη μακροχρόνια αντιμετώπισή της.

Η Πολλαπλή Σκλήρυνση είναι νόσος όπου δεν υπάρχει ριζική αιτιολογική θεραπεία. Ως αποτέλεσμα εφαρμόζονται θεραπείες στην οξεία φάση (κορτιζόνη) για την υποχώρηση της φλεγμονής και της υποτροπής, συμπτωματική θεραπεία για τα επιμέρους συμπτώματα (δυσουρία, κόπωση, σπαστικότητα, κ.λπ.) ως και συνεχή ανοσοτροποποιητική θεραπεία (ΑΤΘ) για τη δυνατή πρόληψη ή αραίωση της συχνότητας και βαρύτητας των υποτροπών.

Η συνεχής ανοσοτροποποιητική θεραπεία είναι χρόνια θεραπεία με πολλές ιδιαιτερότητες τόσο στον τρόπο, τη συχνότητα χορήγησης, τη σύσταση καθώς και την αποτελεσματικότητα, την ανοχή και την ασφάλεια.

Ο ασθενής θα πρέπει να δεχθεί να υπακούσει και να εφαρμόσει με θρησκευτική ευλάβεια την προτεινόμενη θεραπεία προκειμένου να υπάρξουν εμφανή αποτελέσματα σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες από τις μελέτες.

Ιδιαιτερότητες Ασθενούς με Πολλαπλή Σκλήρυνση

Ο ασθενής με Πολλαπλή Σκλήρυνση εμφανίζει ιδιαιτερότητες που απαιτούν καλή επίγνωση της νόσου καταρχήν και αφετέρου δυνατότητα προσέγγισης και ανάλυσης των αντιδράσεων του από το θεράποντα με υπομονή και επιμονή.

Η διάγνωση «Πολλαπλή Σκλήρυνση» αποτελεί μία από τις εφιαλτικές διαγνώσεις που τρομάζουν τον ασθενή. Γιατί, Επειδή αν και νόσος γνωστή από αιώνες ακόμη περιβάλλεται από ένα μανδύα άγνοιας για τον κόσμο ακόμα και τους γιατρούς, γεγονός που μεγιστοποιεί τους πιθανούς κινδύνους και την αμφίβολη πρόγνωση.

Κυρίως, όμως, αυτό συμβαίνει διότι δεν υπάρχει μία θεραπεία που να «ξεριζώνει» την ασθένεια, παρά το πλήθος θεραπειών, που έχουν αναπτυχθεί την τελευταία εικοσαετία.

Ο ιατρός οφείλει να αφαιρέσει το μανδύα της άγνοιας γύρω από τη νόσο και με πολύ απλά και κατανοητά λόγια να εξηγήσει ότι πρόκειται για μία αυτοάνοση (αυτοκαταστροφική) ασθένεια για την οποία πλέον γνωρίζουμε πολλά στοιχεία για το profile της, τον τρόπο που εμφανίζεται και πως πρέπει σφαιρικά να αντιμετωπιστεί από τον ασθενή.

Δεν πρόκειται για κατάσταση που δεν αντιμετωπίζεται. Αντίθετα. Η Πολλαπλή Σκλήρυνση απαιτεί σεβασμό και φροντίδα και όχι αδιαφορία ή φυγή ή άγνοια.

Επίσης στο καθημερινό ερώτημα των ασθενών «εγώ πότε θα κάτσω στο καροτσάκι,» η απάντηση είναι ότι: «δεν υπάρχουν όμοιοι ασθενείς σε αυτή τη νόσο και δεν κάθονται όλοι σε καροτσάκι και πολύ περισσότερο ποτέ στον ίδιο χρόνο».

Η αντιμετώπιση της νόσου απαιτεί να μην υπάρχουν σκοτεινά σημεία, ή γκρίζες ζώνες για να μπορεί να υπάρξει ορθή αντιμετώπιση.

Είναι απαραίτητο από την πρώτη στιγμή να δοθεί στήριξη στον ασθενή με απλές και περιεκτικές εξηγήσεις για τη νόσο και την πορεία της. Μόνο έτσι θα αποδεχθεί το γεγονός.

Θα πρέπει να τονισθεί ότι δε θα στερηθεί τα θέλω του στη ζωή, εργασία, γάμο, παιδιά, αν την αντιμετωπίσει άμεσα, ήρεμα και με σεβασμό και φροντίδα στη νόσο.

Στην αρχή απαιτούνται περισσότερες της μίας επισκέψεις στο γιατρό για την πλήρη κατανόηση του προβλήματος, την αποδοχή και αφομοίωση της διάγνωσης. Θα πρέπει να καταλάβει ότι αυτό τον αγώνα δε θα τον κάνει μόνος του. Θα έχει συνοδοιπόρο τον ιατρό του, που θα τον καθοδηγεί και θα παρακολουθεί την πορεία του.

Η ειλικρινής σχέση γιατρού - ασθενούς θα οδηγήσει στη σωστή αντιμετώπιση των προβλημάτων που θα προκύψουν.

Θεραπεία Πολλαπλής Σκλήρυνσης

Είναι πολλά τα ερωτήματα στα οποία καλούνται να απαντήσουν μαζί ασθενής και γιατρός όπως: Θα αρχίσω θεραπεία ή θα περιμένω, Τι είναι σημαντικό στη δική μου υγεία, Ποιες είναι οι προτεραιότητές μου, Να μπω σε κλινικό πρωτόκολλο ερευνητικό ή να αρχίσω τη γνωστή θεραπεία, Τι θεραπεία να επιλέξω, Ποιες είναι οι ανεπιθύμητες ενέργειες (ΑΕ), Πόσο θα με επηρεάσει η θεραπεία, Πόσο στοιχίζει, Ποια είναι τα βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα αποτελέσματα στη συγκεκριμένη θεραπεία,

Είναι πρωταρχική ανάγκη η εμπλοκή του ασθενούς από την πρώτη στιγμή στην απόφαση της θεραπείας για τη δημιουργία μίας σχέσης εμπιστοσύνης με το γιατρό.

Η συμμόρφωση του ασθενούς με τη θεραπεία Πολλαπλής Σκλήρυνσης αποτελεί ένα άλλο σημαντικό σημείο για την περαιτέρω εξέλιξη της νόσου. Σε μία πρόσφατη μελέτη αξιολόγησης της μακροχρόνιας συμμόρφωσης των αρρώστων για 4,2 έτη διαπιστώθηκε ότι 46% διέκοψαν τη θεραπεία, 26% όλων διέκοψε λόγω έλλειψης αποτελεσματικότητας. Το 95% αυτών των ασθενών άλλαξαν σε άλλο σκεύασμα. Η αποτελεσματικότητα, η ασφάλεια και η ανοχή του σκευάσματος θα καθορίσουν τη συνέπεια του ασθενούς στη θεραπεία.

Η θεραπεία σήμερα της Πολλαπλής Σκλήρυνσης αποτελείται από σκεύασμα πρώτης επιλογής για την άμεση έναρξη της θεραπείας και δεύτερης επιλογής όταν δεν υπάρχει αποτελεσματικότητα από την επιλογή ή αν υπάρξουν ανεπιθύμητες ενέργειες.

Τα σκευάσματα αυτά είναι αφενός ενέσιμα με μακροχρόνια απόδειξη αποτελεσματικότητας και ασφάλειας αλλά με κυμαινόμενη ανοχή από τον ασθενή και αφετέρου χάπια από του στόματος με καλύτερη ανοχή για τον ασθενή με σαφή αποτελεσματικότητα και ασφάλεια αν και υπάρχει βραχύχρονη εμπειρία.

Δεν υπάρχουν αξιόπιστοι δείκτες για να καθορίσουν ποιο σκεύασμα θα δουλέψει καλύτερα σε ένα δεδομένο ασθενή με αποτέλεσμα η επιλογή όλης της θεραπείας να γίνεται σύμφωνα με τις μελέτες και τα λάθη. Είναι τέχνη η επιλογή θεραπείας, την οποία οι περισσότεροι δε γνωρίζουν και δεν εξετάζουν ποιοι είναι οι παράγοντες που επιδρούν και τα κίνητρα για την επιλογή και είναι ιδιαίτερα μπερδεμένοι στις αποφάσεις τους.

Ποια θεραπεία πρέπει να επιλεγεί για την Πολλαπλή Σκλήρυνση, Για να υπάρξει συνέπεια πρέπει η επιλογή θεραπείας να βασίζεται στην κατάσταση υγείας του αρρώστου, την ποιότητα ζωής του, την αναπηρία του, την εργασία του, τις συνυπάρχουσες παθήσεις, την ύπαρξη ασφάλειας υγείας τη δυνατότητα συνταγογράφησης και τη διάρκεια της νόσου.

Λόγοι ασυνέπειας του ασθενούς σε θεραπείες αποτελούν διαταραχές μνήμης, ψυχικές διαταραχές, έλλειψη οδηγιών από το γιατρό ή επαφής με το γιατρό, ανεπιθύμητες ενέργειες του φαρμάκου, διαφωνία του ασθενούς με τη χρησιμότητα της θεραπείας, δαπάνη θεραπείας και μικρή κοινωνική στήριξη.

Ιδιαίτερη βαρύτητα, για τη συνέπεια του αρρώστου και την αξιολόγηση της θεραπείας, έχει η επισήμανση στον ασθενή ότι τόσο οι ενέσεις όσο και τα χάπια αποτελούν προληπτικό μέτρο και όχι μία θεραπεία που «ξεριζώνει» τη νόσο Πολλαπλής Σκλήρυνσης. Ο ασθενής δεν πρέπει να επενδύει σε λανθασμένες ελπίδες και ουτοπικές επιθυμίες στη θεραπεία.

Ένας μικρός σκόπελος στη θεραπεία με τα νέα από του στόματος σκευάσματα είναι το κόστος. Πρόκειται για σκευάσματα με υψηλό άμεσο κόστος που θα πρέπει όμως να γίνει η αξιολόγησή τους τα πλαίσια δαπανών της νόσου.

ΓΙΑΤΙ ΕΜΑΣ

Το Νευρολογικό τμήμα διαθέτει εξειδικευμένους και έμπειρους ιατρούς για την αντιμετώπιση όλου του εύρους των νευρολογικών παθήσεων.

Στο Νευρολογικό τμήμα διενεργούνται όλες οι απαιτούμενες εξετάσεις και θεραπείες/επεμβάσεις για την αποτελεσματική διάγνωση και αντιμετώπιση του συνόλου των νευρολογικών παθήσεων.

Για τη συνολική θεραπεία των ασθενών το Νευρολογικό τμήμα υποστηρίζεται από όλες τις ιατρικές ειδικότητες, όπως Νευροχειρουργοί, Παθολόγοι, Καρδιολόγοι, Λοιμωξιολόγοι, Ακτινοδιαγνώστες, επεμβατικοί Νευροακτινολόγοι και άλλοι.

ΕΠΙΛΕΞΤΕ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ